ایران 140

          علیرضا 
            بازدید : 419
          شنبه 16 مرداد 1389
           نظرات (0)
        

ایران – 140

به نام خالق آسمان

PILOT-خلبان

ایران – 140

ايران 140

از آنجایی که در کشور عزیزمان ایران وجود هواپیماهای ترابری ویا مسافر بری بسیار لازم وحیاتی محسوب می شود و گاهی صد ها مسافر به دلیل کامل نبودن ناوگان حمل ونقل وجابجایی مسافر برای رسیدن به مقصد با مشکل روبرو می شوندتصمیم بسیار عاقلانه مسوئلین در ساخت و مونتاز هواپیماهایی که نیازمندی را بر طرف سازد بسیار قابل تقدیر می باشد . در همین راستا قرارداد مونتاز وساخت هواپیمای انتونوف 140به نام ایران 140بین کشور اوکراین وایران منعقد گردید.

درسال 1946(اولگ کنستانتینوویچ انتونوف) دفتر طراحی به نام انتونوف را تاسیس کرد کارخانه انتونوف تا سال 1995بیشتر از 000/22 فروند هواپیما که 100نوع مختلف را شامل می شد تو لید کرده است و در حالی است که تا ان زمان 1500 فروند از انها به کشورهای خارجی صادر نمود.فعالیت عمده این شرکت معروف(تا سال 1995)هواپیماهایی از خانواده بزرگ انتونوف(32-72-74-124) است البته هر چه کارخانه انتونوف هواپیمای 2- AN و28- AN را به نام 5 تولید می نمایددر سال 1993 اعلام شد که طرح انتونوف -140 با ظرفیت 52 نفر بجای هواپیمای قدیمی ((انتونوف-24)) در نطر گرفته شده و فرووش بیش از 150فرئند از ان برای روسیه و کشور مشترک المنافع پیش بینی می شود.

نهایتا اولین نوع هواپیمای ((انتونوف -140))در سال 1997 پرواز کرد .در سال 1996 مقرر گردید که این نوع هواپیما در کار خانه هسا (ایران-اصفهان)در کنار تولید انبوه ان در خاکف (اوکراین)وسامارا(روسیه)نیز تولید شود.براساس قرداد های منعقد شده قرار شد که در ابتدا این هواپیما به صورت ساخت قطعات جزئی در ایران ساخته می شود .در وصف بخش مهمی از سرمایه گذاری تولید ایران-140را ایران به عهده کرفتو مشکل اقتصادی شرکت طراح هواپیما به دلیل جدا از سوروی سابق حل شد

.در سال 1998 برای اولین بار در نمایش هوایی دومین کنفرانس هوا به میزبانی هسا و دانشگاه مالک اشتر در ایران به پرواز در امد و در سال 2000 میلادی موفق شد.گواهینامه را از سازمان ایکائو اخذ نماید و در اکتبرهمان سال(19 مهر 1379)مصادف با روز هسا پرواز اولین فروند ساخت ایران به نام ایران -14۰صورت گرفت به هر حال پس مشکلات فراوان در طی چندین سال متمادی هواپیمای مورد نظر اکنونئ قابل فروش بوده وشرکت اسمان سفیران وکاسپین از کاندیداهای خریداری ان هستند ایران -140پس از سال 2002 توانست به عنوان یک هواپیمای قابل اعتمادواطمينان که گواهینامه لازم را اخذ کرده وبه عنوان یک هواپیمای حمل مسافر با بردنزدیک در ایران به کار گرفته شودواز 22 فروردین 1382که گواهینامه مورد نظر از طرف سازمان هواپیمایی کشوری اعطا گردید شرکت های خدمات هواپیمای اجازه یافتند که با اطمینان از این هواپیما در کلیه مسیر های پرواز استفاده نماید .

در بحث طراحی انواع دیگر این هواپیما ملهای برای ما موریت های VIPامبولانس.تجسس و عکسبرداری در نظر گر فته شده است. این هواپیما طبق طراحی ها می تواند در منا طق وشرایط اب و هوایی ایران بخوبی انجام وظیفه نماید ودر مناطق گرم ومرتفع که منطقه فلات ایران را تشکیل میدهد . همچنین در شهرهایی مثل: سنندج ،ایلام، یاسوج وبجنورد و حتی در فرود گاههایی که مسافر کمی دارند یا طول باندشان کم است مثل جیرفت و رفسنجان نیز به کار گر فته شود.ایران-140به موتورهای روسی کلیموف مجهز بوده وامکان استفاده از موتور کانادایی ((پرات.اندویتنی))را هم دارا است و با توجه به اینکه قیمت هر فروند ان( طبق نرخ های سال 1997)با بکار گیری موتورهای روسی 7 میلیون دلار پیش بینی شده بود حتی استفاده از موتورهای کانادایی ارزانتر تمام می شود. بنابرین از رقبای خود مثل ای.تی .ار-42(فراملیتی)فوکر-50(کانادایی)از لحاظ قیمت ارزانتر تمام می شود.

مشخصات فنی:دو موتور توربوپراپکلیموف ویا تورپراپ پرات.اند.ویتنی کانادا.

تعداد ملخ ها –(شش پرده)

وزن 6000کیلو گرم

عملکرد پرواز (با موتو ر پرات اند ویتنی احتمالی )

بیشترین سرعت کروز در ار تفاع 7200متری 575 کیلو متر یا 375 مایل

برد طراحی (بدون سوخت ذخیره با سرعت کروز اقتصادی در ارتفاع 7200متر)

با52مسافر 2500کیلو

با46 مسافر 3050کیلومتر

با33 مسافر 4100کیلومتر

انتونوف 140

انتونف

          علیرضا 
            بازدید : 514
          شنبه 16 مرداد 1389
           نظرات (0)
        

AN-74آنتونف

هواپیمای توربو فن AN-74 که اولین پرواز خود را در سال 1977 انجام داد،یک هواپیمای سبک ترابری چند منظوره بوده که برای عمل در مناطق قطبی طراحی شده است.

این هواپیما که برای جایگزینیAN-26 های قدیمی طراحی شده است ، برای حمل بار،تجهیزات و مسافر در فواصل کوتاه و متوسط استفاده می شود و قابلیت پرواز در تمامی شرایط آب و هوایی از 60- تا 45+ درجه سانتی گراد و در هر ارتفاعی از قطب شمال تا مناطق کوهستانی را دارا است.

هواپیمای AN-64می تواند در تمامی اوقات سال در روز یا شب در مسیر های محلی یا بین المللی مورد استفاده قرار گیرد.

این هواپیما قابلیت نشست و بر خاست در باندهای کوتاه و از روی زمین های پر از سنگریزه ، یخی یا پوشیده از برف را دارد.

AN-64می تواند 5/7 تن بار را در ارتفاع 10100 متری با سرعت کروز 700-500کیلومتر در ساعت حمل کند.

این هواپیما دارای قابلیت های فوق العاده دیگری است.از جمله هدایت کشتی ها در طی مسیر خود، سرویس دهی به استگاه های شناور ، انجام عملیات تحقیقاتی در ارتفاع بالا یا مناطق قطبی ، پیدا کردن گروه ماهی ها و گشت زنی در مناطق یخبندان.

در ضمن AN-64 به آسانی می تواند به آمبولانس ، هواپیمای آتش نشان ، هواپیمای حامل چتر بازان و ... تبدیل شود.

نسبت لیفت به وزن بالای این هواپیما مدیون استفاده از مواد جدید و تکنولوژی های نوین ساخت است.

تولید این هواپیما در خارکف همچنان ادامه دارد و نمونه جدید آن نیز در حال ساخت است.

پیشرانه : دو دستگاه موتور توربوفنD-36ZMKB ساخت پراگرس با نسبت کنار گذر زیاد. هر یک به توان 74/63 کیلو نیوتن.

اوزان:

وزن با بیشترین سوخت ( بدون بار) : 13200 کیلوگرم

بیشترینوزن برخاست : 34800

کارایی:

بیشترین سرعت در ارتفاع 10100 متری: 700 کیلومتر در ساعت

برد با بیشارین سوخت و 800 کیلوگرم بار مفید: 4400 کیلومتر

هواپیمای کنکورد

          علیرضا 
            بازدید : 462
          چهارشنبه 13 مرداد 1389
           نظرات (0)
        

مختصری از هواپیمای سوپرسونیک کنکورد Concorde

هواپیمای کنکورد افسانه ای :

هواپیمای مسافربری فراصوتsupersonic کنکورد، در کنار توپولف-۱۴۴، یکی از دو هواپیمای مسافربری فراصوتی است که در پروازهای تجاری برای حمل مسافر مورد استفاده قرار گرفت. این هواپیما که محصول مشترک دو کشور فرانسه و بریتانیا است، قادر بود با سرعتی حدود دو برابر سرعت صوت یا عدد ماخ ۲ پرواز کند.

هواپیمای کنکورد Concorde با بهره گیری از چهار موتور توربوجت با پس سوز، قادر به پرواز در سرعت های فراصوتی بود. این موتورهای بسیار قدرتمند، سوخت را به سرعت مصرف می‌کردند. بال‌های کنکورد مثلثی بودند و تنها رقیب آن، هواپیمای توپولوف تی‌یو-۱۴۴ بود که در ظاهر بسیار به هواپیمای کنکورد شبیه است. کنکورد در سال ۱۹۷۷ (میلادی) بیست و سه میلیون پوند انگلستان قیمت داشت.این هواپیما برای اولین بار در دوم مارس ۱۹۶۹ به پرواز در آمد و در ۲۱ ژانویه ۱۹۷۶ رسما آغاز به کار کرد .

اواخر دهه پنجاه ميلادي که ايالات متحده تقريباً به طور کامل بازار حمل و نقل هوايي را در اختيار داشت، فرانسوي ها و انگليسي ها مي کوشيدند تا با معرفي يک هواپيماي مافوق صوت، در زمينه حمل و نقل هوايي براي خود جايگاه مناسبي به دست آورند. طرح هاي شرکت هاي هواپيماسازي فرانسه و انگليس به ترتيب با عناوين Type2و Super Caravel شناخته مي شدند ولي به دليل هزينه زياد، به رغم برنامه ريزي هاي صورت گرفته براي توليد مدل هاي اوليه، هر دو کشور با تشکيل کنسرسيومي مشترک، پيش نويس قرارداد توليد خود را در روز 28 نوامبر 1962 به امضا رساندند. کنسرسيوم جديد پس از امضاي قرارداد، موفق به اخذ سفارش از شرکت هاي معتبر هواپيمايي همچون شرکت خطوط هوايي ژاپن، شرکت هواپيمايي آلمان لوفت هانزا(، يونايتد ايرلاينز )ايالات متحده(، TWA )امريکا(، شرکت حمل و نقل کانتاس )استراليا(، اير کانادا و غيره شدند.

در ابتدا انگليسي ها نام Concord )به معني توافق( را براي اين محصول مشترک برگزيده بودند ولي پس از مدتي براي تطبيق تلفظ انگليسي آن با گويش فرانسوي، نام هواپيما به Concorde تغيير پيدا کرد.

کنکورد 001 ساخت کارخانه تولوز فرانسه بود و کنکورد 002 در بريستول انگليس توليد شده بود. در مجموع 20 فروند هواپيماي مسافربري مافوق صوت کنکورد از خطوط توليد خارج شد که سوانح و حوادث مختلف از جمله آتش سوزي در موتورها و سرانجام سقوط يک فروند از آن در تاريخ 25 جولاي 2000 در حوالي شهر پاريس که 113 کشته بر جاي گذاشت، به روند بازنشستگي اين پرنده زيبا سرعت بخشيد.

مجموعه اين عوامل موجب شد تا دو خط هوايي ايرفرانس و بريتيش ايرويز در سال 2003 پايان عمر فعاليت هاي پروازي کنکورد را اعلام کنند. به اين ترتيب در تاريخ 27 مه 2003 ايرفرانس و در تاريخ 24 اکتبر 2003 بريتيش ايرويز، هواپيماي کنکورد را از مسيرهاي پروازي خارج کرده و به تاريخ سپردند.

«آندره تورکا» روز دوم مارس 1969 به عنوان اولين خلبان هواپيماي کنکورد از باند فرودگاه تولوز در کشور فرانسه به هوا برخاست و پس از پروازي به مدت کمتر از 30 دقيقه از اين هواپيماي پيشرفته به عنوان پرنده يي بزرگ با پروازي بسيار خوب نام برد. اگرچه در اين پرواز آزمايشي، کنکورد به ارتفاع 10 هزار پا )3 کيلومتري( دست پيدا کرد ولي سرعت آن از 300 مايل در ساعت )480 کيلومتر بر ساعت( تجاوز نکرد.

علاوه بر تورکا و کمک خلبانش، 2 تکنسين پرواز نيز در اين آزمايش درون هواپيما حضور داشتند ولي وزش شديد باد ادامه آزمايش را به زمان ديگري موکول کرد و کار در ساعت 30/15 با پارک کنکورد در انتهاي باند فرودگاه پايان يافت. هر چند قبل از اين هم به علت شرايط نامساعد جوي، دو برنامه آزمون کنکورد به شکست انجاميده بود.

با لمس سطح باند توسط چرخ هاي کنکورد 001، فرياد شادي جمعيت تماشاگران حاضر در فرودگاه تولوز فرانسه در صداي رعدآساي 4 موتور توربوجت محو شد. پس از باز شدن چتر ترمز و توقف کامل هواپيما، مردم به سمت پلکان هواپيما هجوم بردند و خلبان فرانسوي «آندره تورکا» و همکارانش را به شدت تشويق کردند. در تاريخ نهم آوريل 1969 نوبت به خلبان انگليسي «برايان ترابشا» رسيد تا سکان هدايت کنکورد 002 را در دست گرفته و دومين پرواز آزمايشي کنکورد و اولين آن در خاک انگليس را به انجام رساند.
اين پرواز 22 دقيقه يي از مبداء پايگاه فيلتون در حوالي شهر بريستول به مقصد پايگاه فايفورد در شهر گلوسسترشاير صورت گرفت تا چند ماه پس از آن و دقيقاً در روز اول اکتبر 1969، نخستين پرواز مافوق صوت هواپيماي مسافربري به وقوع بپيوندد.
به اين ترتيب مردم دو کشور فرانسه و انگليس به خود مي باليدند که همکاري مشترک دو شرکت اسپشيال فرانسه و اسپيس انگليس ثمربخش شده و انحصار ايالات متحده در صنعت حمل و نقل هوايي در بخش هواپيماهاي مسافربري شکسته شده است. با اين وجود تحويل نخستين هواپيماها به ناوگان تجاري دو کشور حدود 6 سال طول کشيد به طوري که اولين کنکوردها در تاريخ 19 دسامبر 1975 با کد ثبت F-BV به ايرفرانس و در مورخ 14 ژانويه 1976 با کد ثبت G-BOA به شرکت هواپيمايي بريتيش ايرويز تحويل داده شد.
يک هفته پس از تحويل هواپيماي خطوط هوايي انگلستان يعني در روز 21 ژانويه 1976 اولين پرواز تجاري کنکورد به طور همزمان به وسيله خطوط هوايي انگلستان و فرانسه به انجام رسيد. در اين روز کنکورد خط هوايي انگليس پس از برخاستن از شهر لندن در بحرين به زمين نشست و کنکورد ايرفرانس مسير پاريس - برزيل را طي کرد.

دو مدل آزمايشي هواپيماي مافوق صوت کنکورد با شماره هاي 001 و 002 از لحاظ ابعاد از ساير مدل هاي کنکورد ساخته شده، کوچک تر بودند. با اين وجود بسياري از آزمون هاي پروازي کنکورد به وسيله همين دو فروند هواپيماي آزمايشي انجام گرفت.

کنکورد در مقام تنها هواپيماي عملياتي مافوق صوت مسافربري جهان با اتکا به بال هاي دلتاشکل خود پرواز مي کرد و دماغه يي تيز و متحرک داشت. اين دماغه در زمان پرواز با سرعت مافوق صوت، کاملاً در راستاي بدنه قرار مي گرفت و هنگام فرود و برخاستن براي تامين ديد کافي مورد نياز خلبان به سمت پايين تغيير وضعيت مي داد. کنکورد با دهانه بال 27 متري، طول 62 متري و ارتفاع تقريباً 13 متري، هواپيماي نسبتاً بزرگي به حساب مي آمد که در وضعيت عادي 128 مسافر و در چيدمان متراکم صندلي ها 144 نفر را همراه با دو خلبان، يک مهندس پرواز و 3 مهماندار در خود جاي مي داد. ضمن اينکه مساحت بال آن هم معادل 359 مترمربع بود.

سريع ترين هواپيماي مسافربري جهان با وزن بدون سوخت 92 هزار و 80 کيلوگرم مي توانست نزديک به 14 تن بار را با خود حمل کند و ظرفيت مخازن سوخت آن که در داخل بال هاي کنکورد بود، به 120 هزار ليتر مي رسيد. کنکورد از 4 موتور توربوجت که محصول مشترک امريکا و فرانسه بود، نيرو مي گرفت.

رانش هر يک از اين موتورها وقتي کنکورد با سرعت دو برابر صوت حرکت مي کرد، به 45 کيلو نيوتن مي رسيد. هر چند توليد و استفاده از هواپيماي کنکورد سرانجام متوقف شد ولي تفکر هواپيماهاي مافوق صوت هرگز متوقف نشد. به طوري که در سال جاري ميلادي، کشور ژاپن موفق به آزمايش اولين هواپيماي مسافربري مافوق صوت خود شد که نه تنها سرعت بيشتري نسبت به هواپيماي کنکورد دارد )سرعت آن 5/1 برابر سرعت کنکورد است( بلکه هيچ کدام از مشکلات مربوط به تجهيز و نگهداري آن را نيز ندارد. کارشناسان ژاپني بيش از 10 سال بر روي اين هواپيماي مافوق صوت وقت صرف کرده اند.
اين هواپيماي ژاپني در اطراف شهر آدلايد استراليا با موفقيت آزمايش شده و قرار است تا سال 2015 وارد ناوگان هوايي ژاپن شود و بدون ترديد مورد استقبال زيادي قرار خواهد گرفت و البته به ساير خطوط هوايي جهان هم فروخته خواهد شد.

اين پرنده تيزپرواز ژاپني برگ جديدي از فناوري صنعت هواپيماسازي را در جهان رقم خواهد زد.

کنکورد در ایران

در اواخر دهه ۵۰ خورشیدی شرکت هما قراردادی را برای خرید ۳ فروند کنکورد امضا کرد که یکی از آنها بعنوان نمونه در فرودگاه کیش نشست. ولی بعد از انقلاب اسلامی این قرار دادها لغو شد.

ایرباس A380

          علیرضا 
            بازدید : 464
          چهارشنبه 13 مرداد 1389
           نظرات (0)
        

ایرباس آ-۳۸۰

ایرباس آ-۳۸۰ بزرگترین هواپیمای مسافربری جهان

ایرباس آ-۳۸۰ (Airbus A380) یک هواپیمای مسافربری پهن‌پیکر، چهار موتوره و دوطبقه ساخته شرکت ایرباس است. این هواپیما بزرگترین هواپیمای مسافربری جهان است. ساخت ایرباس آ-۳۸۰ از سال ۱۹۹۶ با عنوان A3XX آغاز شد و از سال ۱۹۹۸ با عنوان کنونی شناسانده شد.نخستین بار در ۲۷ آوریل ۲۰۰۵ به صورت آزمایشی از تولوز فرانسه به پرواز در آمد و دو سال بعد در ۲۵ اکتبر ۲۰۰۷ نخستین پرواز تجاری آن برای شرکت هواپیمایی سنگاپور انجام شد. این پرواز از سنگاپور به مقصد سیدنی انجام شد.

ایرباس آ-۳۸۰ توانایی جابجایی تعداد زیادی مسافر دارد و کاربرد آن در سفرهای بین‌المللی و مسافت‌های طولانی است. تعداد صندلی آن در مدل استاندارد با سه کلاس مسافربری بالغ بر ۵۲۵ نفر است. این ظرفیت در یک مدل کاملا اکونومی تا ۸۵۳ نفر قابل گسترش است.

تاریخچه

مراسم معرفی نخستین نمونه هواپیمای ایرباس آ-۳۸۰

پس از گذشت بیش از ۲۰ سال از ورود هواپیمای موفق بوئینگ ۷۴۷ به خدمت، نیاز به ساخت هواپیمایی جدیدتر و به‌روزتر احساس می‌شد که از پیشرفت‌های عمده در فن‌آوری طراحی، مواد و روش‌های جدید ساخت استفاده نماید. در اوایل دهه ۱۹۹۰ میلادی، شرکت‌های هواپیماسازی ارباس با طرح A3XX و بوئینگ با طرح 747X و مکدانل داگلاس با طرح MD-12 فعالیت خود را برای ورود به این بازار آغاز کردند. طرح MD-12 پس از مدتی به علت شکست در بازاریابی توسط مکدانل داگلاس کنار گذاشته شد و پس از خریده شدن این شرکت توسط بوئینگ در سال ۱۹۹۷، عملا مکدانل داگلاس از دور رقابت‌ها خارج شد.

هدف شرکت ارباس برای پروژه A3XX در ابتدا تولید هواپیمای غول‌پیکر جدیدی بود که هزینهٔ عملیاتی‌اش ۱۵٪ از هزینه‌های عملیاتی بوئینگ ۷۴۷ مدل ۴۰۰ کمتر باشد. در همین حال طرح 747X شرکت بوئینگ برای رقابت با ارباس عبارت بود از اعمال تغییراتی بر روی هواپیمای ۷۴۷ مدل ۴۰۰ که منجر به افزایش ظرفیت مسافر و کاهش هزینه‌های عملیاتی گردد. بنای طرح بر این بود که برای کاهش هزینه‌های پژوهش و طراحی از بالهای موجود ۷۴۷ و کابین خلبان و طراحی داخلی هواپیمای ۷۷۷ استفاده شود. برنامه بوئینگ برای پیشبرد طرح 747X با موفقیت چندانی همراه نبود؛ اختلاف طرح جدید بوئینگ با سلف خود به اندازه‌ای نبود که شرکت‌های هواپیمایی را به سرمایه‌گذاری روی آن ترغیب نماید. به این ترتیب بوئینگ در سال ۲۰۰۱ پروندهٔ طرح 747X را برای همیشه بست و فعالیت‌های شرکت را بر روی دو طرح متمرکز کرد: بهینه‌سازی ۷۴۷ مدل ۴۰۰ و همچنین پژوهش روی ساخت هواپیماهای کوچک‌تر با بُرد بلند که نهایتا به ساخت هواپیمای ۷۸۷ منجر شد.

بحران مالی جنوب شرق آسیا در اواخر دهه ۱۹۹۰، شرکت ارباس را وادار کرد که طرح A3XX را به نحوی تغییر دهد که هزینه‌های عملیاتی آن تا ۲۰٪ کمتر از هزینه‌های عملیاتی هواپیمای ۷۴۷ مدل ۴۰۰ باشد تا شرکت‌های هواپیمایی را تشویق کند که برای صرف جویی در هزینه‌های جاری از طرح ارباس پشتیبانی کنند. طرح نهایی ارباس منجر به تولد نخستین هواپیمای مسافربری کاملاً دو طبقه شد. این هواپیما همچنین از مزایایی چون کاهش قابل ملاحظه مصرف سوخت، استفاده از فن‌آوری‌های جدید در ساخت مواد، پیشرانه‌های مدرن و کاهش هزینه‌های نگهداری نسبت به هر صندلی برخوردار است.

طرح A3XX بر نهایت به آ-۳۸۰ تغییر نام داد. آ-۳۸۰ که بزرگترین هواپیمای مسافربری جهان است، با گنجایش ۵۵۵ صندلی و با بردی معادل هشت هزار ناتیکال مایل بدون توقف، برای نخستین بار در آوریل ۲۰۰۵ به پرواز در آمد. این هواپیما در سال ۲۰۰۲ وارد مرحله تولید گشته و تولید اولین نمونه تجاری این هواپیما از ماه مه سال ۲۰۰۴ آغاز شد. اولین پرواز این هواپیما نیز چندی بعد با موفقیت با موتورهای رولزرویس انجام پذیرفت و از اواخر سال ۲۰۰۷ وارد خدمت ناوگان هوایی شرکت هواپیمایی سنگاپور و سایر شرکت‌های سفارش دهنده شد.

پیشرانه‌های ایرباس آ-۳۸۰

موتور جت ایرباس آ-۳۸۰ ساخت شرکت رولزرویس

این هواپیما توسط چهار دستگاه موتور جت نیرودهی می‌شود که هر یک حداکثر ۷۰٬۰۰۰ پوند نیرو تولید می‌کنند. بسته به نوع سفارش، این هواپیما به موتورهای بریتانیایی رولزرویس (Rolls-Royce Trent 900) یا موتورهای آمریکایی ساخت شرکت‌های جنرال الکتریک و پرات اند ویتنی (Engine Alliance GP7000) مجهز می‌شوند. به وسیله این موتورها، عملیات برخاست می‌تواند در باندی تقریباً به طول ۳ کیلومتر در سطح دریا در دمای ۱۵ درجه بالای صفر با حداکثر وزن انجام پذیرد. هر یک از این موتورها در مقاسیه با موتورهای هواپیمای بوئینگ ۷۴۷ حدود ۷٬۰۰۰ پوند بیشتر قدرت دارند، که البته با توجه به وزن بیشتر هواپیمای ایرباس آ-۳۸۰ که به مراتب از جامبوجت بالاتر است چنین مسئله‌ای طبیعی جلوه می‌کند.

کابین خلبان

کابین خلبان شیشه‌ای در هواپیمای ایرباس آ-۳۸۰

هواپیمای آ-۳۸۰ دارای کابین خلبان شیشه‌ای و مشابه سایر مدلهای ایرباس است. اندازه صفحه‌های نمایشگر اطلاعات بین ۱۵ تا ۲۰ سانتیمتر ( ۶ تا ۸ اینچ) است. ابزارهای ناوبری تمام اوتوماتیک هستند. کابین خلبان ایرباس آ-۳۸۰ دارای دوربین نمایش هواپیما از بیرون٫ صفحه کلید و دارای سیستم پیشرفته ناوبری و جهت‌یابی است.

فرودافزار

ارابه فرود مرکزی هواپیمای ایرباس آ-۳۸۰

ارابه‌های فرود این هواپیما شامل ۲۲ چرخ و ساخت شرکت گودریچ است که شامل دو پایه زیر بال هر یک با ۴ چرخ، دو پایه مرکزی زیر بدنه هر بک با ۶ چرخ، و دو چرخ دماغه هواپیما است. این هواپیما می‌تواند دور ۱۸۰ درجه‌ای را در مسافتی به طول ۵۶٫۵ متر انجام دهد، که ۳٫۵ متر از ۶۰ متر استاندارد ابعاد فرودگاه‌ها کمتر است. بالاترین سرعت عملیاتی هواپیمای ایرباس آ-۳۸۰ حدود ۱۰۶۲ کیلومتر بر ساعت و برد آن هشت هزار مایل دریایی یا پانزده هزار کیلومتر با بیشترین تعداد مسافر است. زمان بارگیری کامل در فرودگاه یا پایانه هوایی مرکزی شامل پیاده کردن مسافران، تمیز کردن محیط داخلی هواپیما، سرویس‌های دیگر و سوار کردن مسافران برای پرواز بعدی حداقل ۹۰ دقیقه به طول می‌انجامد.

مشخصات

فاصله نوک دو بال: ۷۹٫۶۵ متر
طول: ۷۲٫۷۵ متر
ارتفاع: ۲۴٫۰۸ متر
ظرفیت مسافر: ۵۲۵ نفر در ۳ کلاس ٫ ۶۴۴ نفر در دو کلاس ٫ ۸۵۳ نفر در یک کلاس
بیشینه سرعت: ۰٫۸۹ ماخ (۱۰۶۱٫۹ کیلومتر بر ساعت)
بُرد پرواز: ۱۴٬۸۱۵ کیلومتر
میزان مصرف سوخت : ۳۱۰٬۰۰۰ لیتر

مدل‌ها

چیدمان صندلی‌ها در هر دو طبقه

A380-700 بدنه کوتاه.
A380-800 مدل پایه برای حمل مسافر در سه کلاس.
A380-800F مدل ترابری با توان حمل ۱۵۰ تن بار.
A380-900 بدنه طولانی برای حمل مسافران بیشتر.

دانستنی‌ها

هواپیمای ایرباس آ-۳۸۰ از نظر حجم هواپیما و نیز ظرفیت مسافر، بزرگترین هواپیمای مسافربری جهان به حساب می‌آید.
این هواپیما بصورت غیر رسمی به سوپر جامبو شهرت یافته‌است.

تاریخ‌های مهم

نخستین پرواز آزمایشی: ۲۷ آوریل ۲۰۰۵ از تولوز، فرانسه
نخستین پرواز تجاری: ۲۵ اکتبر ۲۰۰۷ از سنگاپور به مقصد سیدنی، شرکت هواپیمایی سنگاپور
نخستین پرواز تجاری به اروپا: ۱۸ مارس ۲۰۰۸، از سنگاپور به مقصد فرودگاه هیثرو در لندن، شرکت هواپیمایی سنگاپور

هواپیما

معرفی هواپیما

قسمت های مختلف هواپیما

ایران 140

ایران – 140

انتونف

هواپیمای کنکورد

ایرباس A380

ایرباس آ-۳۸۰

پیشرانه‌های ایرباس آ-۳۸۰

کابین خلبان

فرودافزار

مشخصات

مدل‌ها

دانستنی‌ها

تاریخ‌های مهم